Czytajmy małym dzieciom!

Obrazek pobrany z internetu

Jako, że dziś obchodzimy Międzynarodowy Dzień Książki Dla Dzieci postanowiłam coś dla Was napisać. 
Pamiętacie czasy, gdy byliście młodsi? Gdy beztrosko bawiliście się zabawkami i grzecznie szliście spać nawet wtedy, kiedy było widno na dworze? A gdy nie mogliście zasnąć, rodzice czytali wam bajki, baśnie czy też inne książki do poduszki? Albo sami opowiadali wam niestworzone historie? Te piękne czasy… 


Doskonale pamiętam, jak w dzieciństwie, gdy jeszcze nie znałam liter, prosiłam rodziców o bajkę na dobranoc. Nawet czasem udawałam, że nie mogę zasnąć, by obdarowali mnie historią z pięknym, szczęśliwym zakończeniem. To były piękne czasy! A potem „czarna magia” okazała się wcale nie taka czarna, więc czarować zaczęłam sama. Nie chodzi mi oczywiście o to, że zgłębiłam tajniki magicznych zaklęć, ale opanowałam magię czytania.

Patrząc na to, jak rozwija się technologia i jaki przybiera ona kierunek, doznaję lekkiego przerażenia. Rodzice są tak pochłonięci pracą, że nie mają czasu, by pobyć z dziećmi, a co dopiero im poczytać! A w wolnych chwilach są tak zmęczeni, że zwyczajnie nie chcą tego zrobić… Dlaczego tak się dzieje? Przecież nie trzeba od razu przeczytać całej książki w jeden wieczór, wystarczy, że przeczytamy dziecku malutki jej fragment! Ale nie… po co się starać, gdy można włączyć bajkę w telewizorze? Jest to bardzo wygodne rozwiązanie, nawet przy odrobinie szczęścia „trafimy” na program, w którym nauczą liczyć, mówić… Po co więc są rodzice? 

Zdjęcie pobrane z internetu

Wróćmy może do głównego tematu. Nieczytanie dzieciom książek sprawia, że w przyszłości nie dostrzeże ono w literaturze niczego ciekawego. Znajdzie lepszą formę na spędzenie wolnego czasu – swój „kochany” telewizor, który go „wychował” i pokazał mu świat! Z czasem – wcześniej lub później – alternatywą stanie się komputer. A na efekty tych uzależnień nie trzeba będzie długo czekać – wada wzroku, niechęć do literatury pięknej… 

Niestety, doskonałym na to przykładem jest mój brat, dla którego rodzice nie mieli już tyle czasu, co dla mnie i nie czytali książek na dobranoc. Teraz, gdy musi przeczytać lekturę do szkoły, szuka alternatywy w postaci adaptacji filmowej powieści, która – w jego mniemaniu – zagwarantuje mu niezbędną wiedzę do zaliczenia sprawdzianu. Poza tym nienauczony czytania zwyczajnie „duka”, bo trudno mówić tu o płynności. Nawet nie pamiętam, by kiedykolwiek sięgnął po inną książkę, niż taką, w której byłyby obrazki… 

Najgorsze jest to, że większość rodziców nie zdaje sobie sprawy z błędu, jaki popełniają. Sądzą, że oglądanie bajek w telewizji nie jest niczym złym i może zastąpić ich czytanie. Poza tym tłumaczą swoje postępowanie brakiem czasu, kosztami związanymi z kupnem książek, które nie są tanie… 

NIE! Stanowcze nie! Rozumiem, że od czasu do czasu można pozwolić dziecku obejrzeć bajkę w telewizji, ale nie może stać się to regułą. Bo nic nie zastąpi maluchom tej niezwykłej magii czytania. Ponadto jest to moment, aby pobyć choć chwilę ze swoim dzieckiem, poprawić wzajemne relacje, zacieśnić więzi, pomóc dziecku rozwinąć wyobraźnię… Nauczyć go rozumieć świat! 

Czy nie uważacie, że rezygnowanie z czytania dzieciom książek jest złym, coraz częstszym nawykiem rodziców? Nie sądzicie, że takie dzieci cierpią, zamiast czerpać radość? Co o tym sądzicie? Jakie macie zdanie na ten temat?

Artykuł została napisana dla portalu literatura.juventum.pl :)